In mijn jeugd ben ik in aanraking gekomen met Russische Dwerghamsters. Ik ben helemaal verliefd geworden op ze en zodoende had ik toen al een aantal hamstertjes gehad.

Mijn man en ik zijn vanaf juni 2013 samen begonnen met onze beestjes. Ik wilde graag weer een huisdiertje, maar ik ben helaas allergisch geworden voor katten en honden. Dus een hondje konden we daardoor niet in huis nemen. En omdat mijn liefde voor hamsters nooit was gedoofd, besloten we het te proberen met een kleine knager. Eenmaal op zoek kwamen we een andere soort tegen waar we beiden meteen verliefd op werden.

We kwamen thuis met onze eerste Steppelemmingen, Pluisje en Bloedbibsje. Steppelemmingen moeten eigenlijk samen met een soortgenoot gehouden worden, omdat het sociale dieren zijn. Maar helaas moest er voor Bloedbibsje toch een ander huisje gezocht worden in verband met zware agressiviteit naar alles en dus ook naar ons.

Ondanks dat het sociale dieren zijn hebben we nooit enige vorm van eenzaamheid bij Pluisje ontdekt. Hij vond het toch wel heel erg fijn in zijn eentje en liet dat ook duidelijk blijken. Dus hebben we hem alleen gelaten en zijn leven lang heerlijk vertroeteld. Wel zagen we dat hij erg naar ons trok en daardoor hebben we een heel erg tamme Steppelemming gehad. Zo tam dat hij van alles naar en met ons communiceerde (door te piepen). Hij gaf bijvoorbeeld aan wanneer hij aandacht wilde, wat hij wilde, maar ook wanneer hij aandacht niet prettig vond. Dit heeft op ons beide een grote indruk gemaakt.

Maar gezien dat Pluisje toch meer een beestje voor mijn man was, omdat zij met zijn tweeën een echte klik hadden, miste ik zelf iets. En omdat ik eigenlijk nog steeds graag een Rusje wilde, ben ik verder op zoek gegaan. Het werd onze dappere kereltje Binkie. Later dat jaar maakte de kleine diva Lina ons gezinnetje compleet. En ook Binkie & Lina waren zo ontzettend tam en liefdevol naar ons toe. Het was heel speciaal om mee te maken.

Nou hebben we natuurlijk in de loop der jaren meerdere beestjes gehad en ieder vinden wij even speciaal, maar zij waren onze allereerste 'eigen' huisdiertjes en de band die we met hen hadden krijg je heel zelden terug. Het was dan ook geweldig om ze te zien opgroeien tot mooie en lieve beestjes, maar toch ook met ieder zijn/haar eigen karaktertje. En mede daarom zullen zij dan ook altijd een bijzonder plekje in onze harten houden.

Zoals gezegd zijn er al meerdere knagers in huis gekomen en helaas ook weer gegaan. Maar alle schatjes hebben, op zijn of haar manier, ons hart gestolen en wij zullen deze dan ook nooit meer vergeten.

En omdat het voor ons gevoel hier in huis maar saai is zonder deze beestjes, hebben we eigenlijk altijd wel knagers in huis. We genieten zoveel van hen en gunnen ze zo graag een fijn huisje, ook al weten we dat er ook weer een moment van afscheid komt. We zouden niet zonder ze kunnen. Wij zijn dan ook echt een knagerfamilie!

Als je wilt, kun je hier onze totale knager-geschiedenis bekijken.